XIX əsrin sonu və XVIII əsrin sonları, Avropa mədəniyyətində və düşüncəsində ciddi dönüş nöqtəsi olmuşdur. Bu dövrdə yaranan klassik Alman fəlsəfəsi, düşüncənin sistemləşdirilməsi və insan təfəkkürünün dərinləşdirilməsi baxımından tarixi əhəmiyyət kəsb edir. Fəlsəfi məktəblər, o cümlədən Immanuel Kant, Johann Gottlieb Fichte, Friedrich Wilhelm Joseph Schelling və Georg Wilhelm Friedrich Hegel kimi nəzəriyyəçilərin ideyaları ilə formalaşmışdır.
“Tehsil365”in məlumatına görə, klassik Alman fəlsəfəsi, əsasən insanın mənəvi və intellektual inkişafını, azadlığın mahiyyətini və cəmiyyətin harmoniyasını öyrənməyə yönəlmişdir. Kantın "Tənqidi Fəlsəfə" əsərləri insan ağlının imkanlarını və məhdudiyyətlərini göstərərək, etik və estetik sahələrdə yeni yanaşmalar yaratdı. Hegel isə dialektik üsulla tarix və cəmiyyətin inkişafını sistemli şəkildə izah edərək, insan düşüncəsinin təkamülünü fəlsəfi müstəvidə təqdim etdi.
Bu fəlsəfi cərəyan, həm Avropada, həm də dünyada mədəniyyət, ədəbiyyat və elmi düşüncəyə böyük təsir göstərmişdir. Klassik Alman fəlsəfəsi, XIX əsrin digər intellektual hərəkatları - romantizm və pozitivizm - üçün də zəmin yaratmış, gələcək filosoflar üçün isə nəzəri və metodoloji əsas rolunu oynamışdır.
Tarixi araşdırmalar göstərir ki, klassik Alman fəlsəfəsi yalnız nəzəri düşüncəni deyil, həm də cəmiyyətin mənəvi inkişafını stimullaşdırmaqla, XX əsrdə yaranan modern fəlsəfi cərəyanların kökündə dayanmışdır.