Antik Yunan fəlsəfəsi insanın xoşbəxtliyini və həyatının məqsədini anlamağa böyük önəm vermişdir. Bu kontekstdə "eudaimoniya" anlayışı mərkəzi rol oynayır. Eudaimoniya sözü yunanca “eu” (yaxşı, yaxşılıq) və “daimon” (ruh, qoruyucu ruh) sözlərinin birləşməsindən yaranmışdır və tərcümədə “yaxşı ruhlu olmaq”, “həqiqi xoşbəxtlik” mənasını verir. Antik dövrdə bu anlayış, sadəcə lüks və zövq əsasında deyil, daha dərin, mənəvi və əxlaqi baxımdan tam bir həyatın ifadəsi kimi qiymətləndirilmişdir.
“Tehsil365”in araşdırmasına görə, Aristotel eudaimoniyanı fəlsəfi baxımdan sistemləşdirən ilk böyük düşünürlərdən biridir. Onun “Nikomak Etikası” əsərində eudaimoniya, insanın ən yüksək məqsədi və həyatın son məqsədi kimi təqdim olunur. Aristotelə görə, xoşbəxtlik yalnız xarici zənginlik və ya zövqlə ölçülə bilməz; əksinə, o, əxlaqi və intellektual fəzilətlərin həyata keçirilməsi ilə əldə olunur. İnsan, rasional varlıq kimi, öz fəzilətlərini inkişaf etdirərək eudaimoniyaya çatır.
Aristotel eudaimoniyanı praktiki fəlsəfənin nəticəsi kimi görürdü. Bu, hər bir fərdin həyatında balanslı və məqsədli fəaliyyət göstərməsini tələb edir. Yəni, insan öz emosiyalarını, arzularını və əməllərini rasional şəkildə istiqamətləndirməli, həm şəxsi, həm də ictimai fayda üçün fəzilətli seçimlər etməlidir. Ona görə də, eudaimoniya yalnız şəxsi xoşbəxtlik deyil, eyni zamanda cəmiyyət üçün faydalı, məsuliyyətli və əxlaqlı həyatın təcəssümüdür.
Eudaimoniya anlayışı həm də günümüzdəki psixologiya və etik düşüncələrdə əhəmiyyətli təsir göstərmişdir. Müasir pozitiv psixologiya sahəsində, insanın həyat məqsədi, özünü gerçəkləşdirməsi və mənəvi dəyərlərə bağlılığı, Aristotelin təsvir etdiyi eudaimoniya anlayışına yaxın yanaşmalar kimi qiymətləndirilir. Bu baxımdan, eudaimoniya, sadəcə tarixi bir fəlsəfi anlayış deyil, həm də müasir həyatın mənasını anlamaq üçün aktual bir konseptdir.
Eudaimoniya Antik Yunan fəlsəfəsində həyatın mənası və xoşbəxtliyin əsas prinsipi kimi ortaya çıxmışdır. Aristotel üçün bu anlayış insanın fəzilətləri inkişaf etdirməsi və rasional bir həyat sürməsi nəticəsində əldə olunan ən yüksək xoşbəxtlikdir. Eudaimoniya yalnız şəxsi rifah deyil, həm də cəmiyyət üçün faydalı və mənalı həyatın simvoludur. Bu səbəbdən, antik fəlsəfi düşüncənin bu dərin anlayışı günümüzdə də insan həyatının mənasını araşdırmaqda əhəmiyyətini qoruyur.