"Ailə institutunun tərkibi və əsas "nüvəsi" cütlükdür. Eyni zaman da övladsız ailəni tam hesab etmək olmaz. Ailə münasibətləri dedikdə biz ancaq nikaha daxil olmuş iki insanın münasibətlərinə yox, eləcədə valideynlərin övladlarla, övladların valideynlərə, övladların öz arasında, yəni ailədə hər kəsin bir-biri ilə qarşılıqlı olan münasibətlərdən danışırıq. Bu münasibətlərə dair müasir şəraitdə gözləntilər və tələblər dəyişilib.Əsrlər öncə ailəyə kənardan olan faktorların təsiri, daxili faktorlarla müqayisədə nisbətən az idi. Lakin cəmiyyətin sənayeləşməsi, valideynlərin hər birinin məşğulluğu, xarici psixoloji, mədəni, sosial təsir faktorlar ailənin daxili faktorlarından daha təsirli özünü göstərir. Xarici faktorların təsir etmə gücü ailənin daxili möhkəmliyindən asılıdır".
‘‘Tehsil365’’ xəbər verir ki, bu sözləri Milli Məclisin deputatı Şahin Seyidzadə danışıb.
O, açıqlamasında qeyd edib ki, müasir zamanda cütlüyün özünün və övladlarının üzərində işləməsi vacibdir:
"Ailə daimi öz-özünü quran, öz-özünü inkişaf etdirən institutdur. Belə anlar olur ki, gənc valideynlər öz övladlarının inkişafında, "məni necə tərbiyə ediblər, bizim zamanımızda belə idi, biz də tərbiyə olunmuşuq və s." kimi misallar çəkərək, öz övladlarının inkişafında da eyni yanaşmaları tətbiq etməyə çalışırlar. Dəyərlər, prinsiplər eyni qala bilər, amma yanaşmalar dəyişilməlidir. Əgər valideynlər öz övladlarını onları necə inkişaf etdiriblərsə, eyni köhnə yanaşmalarla öz övladlarını inkişaf etdirərlərsə, o zaman onların övladlarının inkişafı orta hesabla 25 il geridə qalır. Bu günkü cəmiyyətin tələbləri, gözləntiləri və imkanları fərqlidir. Valideynlər bir-birinə tərəfdaş, övladları ilə yaxın dost olmalıdır. Cəmiyyətimizdə köhnə fikirli ifadələrə rast gəlmək olar. Elə valideynlər var ki, fəxrlə söyləyirlər ki, "övlad ilə valideyn arasında pərdə olmalıdır". "Dünyaya övlad gətirən valideyn ilə övladı arasında niyə pərdə olmalıdır?" Bəli, hörmət olmalıdır, lakin övladla hər hansı bir mövzuda valideyn danışmağa hazır olmalıdır. Bunun üçün valideynlər müasir zamana uyğun bilik və məlumata malik olmalıdırlar. Misal üçün, övlad süni intellektlə maraqlanırsa, valideyn övladı ilə eyni səviyyədə bu mövzuya dair fikir mübadiləsi aparmaq üçün bu mövzunu özü yaxşı bilməlidir. Övlad maraqlandırılan sualların cavabını valideynindən tapmasa, onun cavabını çöl mühitdə tapacaq. Onun müsbət və ya mənfi nəticələrinə heç kim cavabdeh deyil".
Deputat onu da vurğuladı ki, ailə institutun inkişafı o zaman möhkəm olur ki, daxildə ailənin bünövrəsi düzgün qoyulur:
"Dövlət və cəmiyyətin addımları vacibdir, amma kifayət deyil. Yəni ailənin inkişafı, özünü qoruması ilk növbədə ailənin özündən asılıdır. Xüsusilə nikaha daxil olan və valideyn olmağa qərar verən hər iki insandan asılıdır. Savadlı, özü və övladları üzərində işləyən valideyn və sadəcə öz övladlarını tox, mədəni tərbiyə edən valideynlə ciddi fərqi vardır. Valideyn öz övladının inkişafı ilə məşğul olmalıdır, hər gün ən azı 45 dəqiqə danışmalıdır və yaşa uyğun onun inkişaf, psixologiyasını bilməlidir. Hal-hazırda bu artıq üstünlük deyil, ehtiyacdir. Əgər bu təmin olunmazsa, uşağa xarici faktorların təsiri daha güclü olacaq. Sonra təəccüblənmək lazım deyil, "niyə sosial şəbəkələr övladıma belə təsir edir?" Ona görə ki, daxildə olan təsir resursu, valideyn kifayət qədər hazırlıqlı deyil və güclü təsirə malik deyil. Keçmişdən fərqli olaraq, bu günün tələbləri tamam fərqlidir. Bu səbəbdən yanaşmalar da dəyişilməlidir. Sağlam ailənin formalaşması, sağlam ailənin qurulması ilk növbədə o ailəni yaradan insanların sağlamlığından, savadlılığından və öz üzərində işləməsindən asılıdır. Məsələn, valideyn evdə kitab oxumursa, təəccüblənmək lazım deyil, niyə onun övladı kitab oxumur? Heç bir məktəb, heç bir təhsil sistemi övladın kitab oxumağına o vərdişi ilk formalaşdıran olmamalıdır. O vərdiş, ilk növbədə ənənəvi olaraq ailədə formalaşır. Bu sadəcə bir nümunədir".