Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi Əli Kərimin “Qayıt, mənim gülüm” adlı şeiri sevgi, həsrət və ümid duyğularını birləşdirən lirik nümunədir. Əsərdə şair ayrılığın ağrısını dərin hisslərlə ifadə edir, sevdiyi varlığa və onun simasında bütün həyata səslənir.
“Tehsil365” xəbər verir ki, şeirdə “qayıt” kəlməsinin təkrarı bir tərəfdən ümidsizliyin, digər tərəfdən isə sevginin ölməzliyinin göstəricisidir. Şair sevdiyinin yoxluğu ilə kainatdakı nizamın da pozulduğunu təsvir edir:
“Qayıt, yerinə qoy Ayı, Günəşi –
Yenə olduğu tək görüm həyatı.”
Əli Kərim bu şeiri ilə bir daha göstərir ki, sevgi onun yaradıcılığında bəşəri duyğuların mərkəzində dayanır. Sadə, lakin dərin mənalı ifadələr şeiri oxucuya həm emosional, həm də fəlsəfi yöndən təsirli edir.