Hüseyn Cavidin “Bir zamanlar” şeiri dərin hisslərlə yazılmış sevgi və ayrılıq lirikasına aiddir. Şair keçmişdə yaşadığı xoşbəxt anları xatırlayır, lakin indi həmin sevincin yerini kədər, həsrət və tənha duyğular alıb.
“Tehsil365”xəbər verir ki, əsərdə ayrılığın insan ruhunda yaratdığı boşluq, sevginin həyatdakı mənasını itirməsi və keçmişə duyulan nostalji əsas mövzulardır.
“Bir zamanlar sənin pənbə kölgəndə,
Pək bəxtiyar idim, nazlı dilbərim.
Hənuz bəxtiyarlıq duyulmaz məndə,
Yalnız gülümsərdi məhzun gözlərim.
Ayrılıq nə yaman dərd imiş, aman!
Sənsiz halım gündən-günə pərişan,
Vüslət dəmlərini anar də hər an,
İzlər yollarını yorğun gözlərim...
Sənsiz bütün duyğularım bunalmış,
Zehnim, fikrim durmuş, həp dona qalmış,
Uyqum çəkilmiş, könlümü qəm almış,
Yalnız arar səni vurğun gözlərim.”
“Yorğun gözlər”, “məhzun baxışlar”, “qəmlə dolu könül” kimi ifadələr bu həsrətin dərinliyini göstərir.

