Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli maarifçisi və şairi Abbasqulu ağa Bakıxanov, bu misralarında insanın mənəvi sıxıntılarını, dövrün ədalətsizliklərini və dəyərlərin itirilməsini poetik dillə ifadə edir.
“Tehsil365” xəbər verir ki, o şeirində “Bülbül ilə qarğanı gör salırlar bir qəfəsə” deyəndə, dövrün ədalətsizliyini, gözəllə çirkinin, haqlının nahaqla eyni dəyərləndirildiyi bir zamanın acı mənzərəsini göstərir. Məhəbbət və həvəsin, yəni saf sevgi ilə boş istəklərin bir tutulması isə mənəvi dəyərlərin necə qarışdığını açıq şəkildə göstərir.
“Bülbül ilə qarğanı gör salırlar bir qəfəsə,
Fərq qoyulmur bu dünyada məhəbbətlə həvəsə.
Təəssüf ki, bu ömrümüz boşa gedir anbaan,
Nə xeyir işə sərf olunur, nə sevgiyə, ah-aman!
Zəmanə min bəla verir, ürəyimi qanadır,
Üzümdəki allıq mənim ürəyimin qanıdır.”
“Üzümdəki allıq mənim ürəyimin qanıdır” misrası isə həm şəxsi, həm də ictimai iztirabın rəmzinə çevrilir. Bu sözlərdə həm zamanın ağırlığı, həm də vicdanlı insanın iç dünyasında daşıdığı ağrı duyulur.
Abbasqulu ağa Bakıxanovun bu misraları təkcə bir şikayət deyil - həm də o dövr insanının ruh halının, haqqa və gözəlliyə həsrət qalmış bir cəmiyyətin poetik aynasıdır.

