Azərbaycan ədəbiyyatının görkəmli nümayəndəsi, Xalq şairi Nəriman Həsənzadənin yaradıcılığı hər zaman dərin duyğular, həyatın mənəvi qatları və insan taleyinin incəlikləri ilə seçilib. Onun “Gözüm yolda qalıb, qulağım səsdə...” misraları da bu mənəvi zənginliyin, insanın sevdiyi varlıqdan ayrılmasının ağrılı, lakin poetik ifadəsidir.
“Tehsil365” xəbər verir ki, şair bu dördlükdə ölüm və ayrılıq temasına toxunur. “Sən yerin altında, mən yerin üstə” misrası yalnız fiziki ayrılığı deyil, həm də həyat və ölümün sərhədini, varlığın davamlılıq ideyasını xatırladır. Nəriman Həsənzadə üçün bu mövzu həm şəxsi hisslərin, həm də ümumbəşəri duyğuların ifadəsidir.
Ədəbiyyatşünasların fikrincə, Həsənzadənin şeirlərində insanın yaddaşla, xatirələrlə yaşaması, ömür yolunun mənası və sevginin ölümsüzlüyü əsas xətti təşkil edir. Bu dördlük də sanki bir xalqın yaddaşına çevrilmiş həyat fəlsəfəsini xatırladır: kökdən qopan budaq kimi, hər insan öz ayrılığını yaşasa da, yaddaşda və sevgidə birləşir.
“Gözüm yolda qalıb,qulağım səsdə,
Gedibsən,qalmışam mən qonaq kimi.
Sən yerin altında,mən yerin üstə,
Biz ayrı düşmüşük kök-budaq kimi...”