Müasir ali təhsil mühiti dəyişir. Hindistan kimi sürətlə rəqəmsallaşan ölkələrin universitet auditoriyalarında professorlar hələ də kürsüdə illərin təcrübəsi və əl qeydləri ilə dərs keçsə də, tələbələrin diqqəti artıq başqa yerdədir — telefon ekranlarında.
“Tehsil365” xəbər verir ki, Orada çarxlar, sürətli videolar və süni intellektlə yaradılmış dərs materialları dövr edir.
Bu reallıq təhsil sistemində ciddi rəqəmsal uçurumun mövcudluğunu göstərir. Bir tərəfdə texnologiyaya tam inteqrasiya olunmuş tələbə nəsli, digər tərəfdə isə klassik üsullara sadiq qalan müəllimlər. Bu boşluğu aradan qaldırmaq üçün fakültənin rolu getdikcə daha vacib olur.
Rəqəmsal Təlim İdarəetmə Sistemləri (LMS), interaktiv məzmun, süni intellektlə dəstəklənmiş tədris vasitələri və çevik öyrənmə modelləri artıq müasir tədrisin ayrılmaz hissəsidir. Professorlar yalnız ənənəvi dərs formatına güvənmədən, bu vasitələrdən istifadə etməklə tələbələrin marağını saxlaya və effektiv nəticələr əldə edə bilərlər.
Fakültənin bu transformasiyaya uyğunlaşması təkcə texnoloji bacarıqlarla deyil, eyni zamanda zehniyyət dəyişikliyi ilə bağlıdır. Əsas sual isə budur: professorlar kürsüdən LMS-ə keçidi nə qədər tez və uğurla həyata keçirə biləcəklər? Çünki rəqəmsal uçurumun dərinləşməsi təhsilin keyfiyyətinə və bərabərliyinə birbaşa təsir edir.